Indra twijfelde of ze een goede moeder kon zijn en kon werken
“Ben ik echt een slechte moeder als ik weer ga werken? Heeft mijn kind geen moeder nodig die er altijd is? Breng ik hierdoor het ontwikkelingsproces van mijn kind in gevaar? Op een crèche is er misschien niet voldoende aandacht voor mijn kind. En wat als er iets ergs gebeurt en ik ben er niet bij?”
Mijn naam is Indra. Ik ben opgegroeid in Suriname. Ik werd door mijn ouders gestimuleerd om te werken en om economisch zelfstandig te zijn. Mijn ouders komen zelf uit een arm milieu en we zijn naar Nederland gekomen omdat er hier meer kansen waren.
In Nederland volgde ik een opleiding en werd secretaresse. Ik leerde hier mijn man kennen en we werkten allebei. Toen ik zwanger werd zei ik dat ik graag weer wilde werken na mijn verlof. Mijn man had hier niet echt een duidelijke mening over. Hij gaf aan mijn keuze te steunen, wat die keuze ook zou zijn. Hij stelde voor dat we samen zouden kijken naar de opvang voor het kind.
Toch merkte ik al snel dat mijn omgeving er anders over dacht. Vriendinnen en kennissen vonden dat ik echt niet kon gaan werken als ik een kind had. Of dat ik het kind in ieder geval niet naar de crèche kon sturen. Ik merkte dat ik enorm begon te twijfelen. Ben ik echt een slechte moeder als ik weer ga werken? Heeft mijn kind geen moeder nodig die er altijd is? Breng ik hierdoor het ontwikkelingsproces van mijn kind in gevaar? Op een crèche is er misschien niet voldoende aandacht voor mijn kind. En wat als er iets ergs gebeurt en ik ben er niet bij? Gedurende mijn hele zwangerschap spookte deze vragen door mijn hoofd.
Ik besloot uiteindelijk dat ik én een goede moeder wilde zijn én wilde werken. Op die manier kan ik me ontwikkelen en doe ik iets voor mezelf. Ik was alleen nog op zoek naar een oplossing waarbij mijn kind niet naar de crèche hoefde. Ik besloot te gaan praten met vrouwen die moeder zijn en ook werken en ik merkte al snel dat er andere mogelijkheden bestaan.
Ik heb ervoor gekozen om iemand uit mijn omgeving te vragen voor de opvang van mijn kind. Op die manier kan ik mijn kind met een gerust hart achterlaten als ik naar mijn werk ga. Ik heb gemerkt hoe belangrijk het is om met verschillende mensen in gesprek te gaan. Er zijn altijd meer mogelijkheden, zolang je maar open staat voor het vinden van een oplossing. Als je zomaar van dingen uitgaat kan je een verkeerde keuze maken en daar later spijt van krijgen.
In Nederland volgde ik een opleiding en werd secretaresse. Ik leerde hier mijn man kennen en we werkten allebei. Toen ik zwanger werd zei ik dat ik graag weer wilde werken na mijn verlof. Mijn man had hier niet echt een duidelijke mening over. Hij gaf aan mijn keuze te steunen, wat die keuze ook zou zijn. Hij stelde voor dat we samen zouden kijken naar de opvang voor het kind.
Toch merkte ik al snel dat mijn omgeving er anders over dacht. Vriendinnen en kennissen vonden dat ik echt niet kon gaan werken als ik een kind had. Of dat ik het kind in ieder geval niet naar de crèche kon sturen. Ik merkte dat ik enorm begon te twijfelen. Ben ik echt een slechte moeder als ik weer ga werken? Heeft mijn kind geen moeder nodig die er altijd is? Breng ik hierdoor het ontwikkelingsproces van mijn kind in gevaar? Op een crèche is er misschien niet voldoende aandacht voor mijn kind. En wat als er iets ergs gebeurt en ik ben er niet bij? Gedurende mijn hele zwangerschap spookte deze vragen door mijn hoofd.
Ik besloot uiteindelijk dat ik én een goede moeder wilde zijn én wilde werken. Op die manier kan ik me ontwikkelen en doe ik iets voor mezelf. Ik was alleen nog op zoek naar een oplossing waarbij mijn kind niet naar de crèche hoefde. Ik besloot te gaan praten met vrouwen die moeder zijn en ook werken en ik merkte al snel dat er andere mogelijkheden bestaan.
Ik heb ervoor gekozen om iemand uit mijn omgeving te vragen voor de opvang van mijn kind. Op die manier kan ik mijn kind met een gerust hart achterlaten als ik naar mijn werk ga. Ik heb gemerkt hoe belangrijk het is om met verschillende mensen in gesprek te gaan. Er zijn altijd meer mogelijkheden, zolang je maar open staat voor het vinden van een oplossing. Als je zomaar van dingen uitgaat kan je een verkeerde keuze maken en daar later spijt van krijgen.